vrijdag 24 februari 2012

Award season

Award season in volle gang in Hollywood maar ik viel ook in de prijzen ;-)

Drie keer zelfs!

Ik kreeg de versatile blogger award.

Nu heb ik eigenlijk nogal een hekel aan kettingbrieven, "kopieer dit als je status"-facebook toestanden en vergelijkbare zaken, maar omdat ik toch stiekem een beetje geflatteerd ben dat er mensen mijn blog lezen, maak ik hiervoor een uitzondering en doe toch maar mee ;-) (en ook omwille van dat laatste onheilspellende zinnetje hier hahaha zo gemeen)

Wat moet ik nu precies doen?

  • Post deze award op je blog
  • bedank uiteraard de persoon die je de award gaf
  • vertel zeven dingen over jezelf
  • geef de award door aan 15 blogs die je zelf leuk vindt
  • breng de genomineerde blogs op de hoogte
  • geef een overzichtje van deze spelregels
De award doorgeven aan 15 blogs vind ik erg moeilijk. Eigenlijk zag ik op zowat alle blogs die ik volg, zo'n award langskomen de laatste tijd. Dus hier zet ik mijn joker in :-P 


Ok, dan zeven dingen over mezelf vertellen... 



Ik ben blijkbaar vreselijk emotioneel, of misschien werken mijn traanklieren gewoon te goed, maar bij zowat iedere flard emotie schieten de tranen in mijn ogen. Vooral andermans emotie dan nog.  Alles wat ook maar enigszins ontroerend/triestig/schattig/... is (of zo kan geïnterpreteerd worden) heeft dat effect. Soms heeft het zelfs niet echt een logische aanwijsbare oorzaak. Vreemd. 
Op mijn werk (ik werk in een ziekenhuis, dus wel eens triestige of ontroerende verhalen) maakt dat dat ik vaak opeens heel erg moet knipperen ofwel rare blikken krijg (of allebei).


Toen ik zwanger was (en ik steek het op de zwangerschapshormonen en/of zwangerschapsdementie) vond ik opeens de naam van onze kat toch wel super geschikt voor onze dochter en heb ik me een tijdlang serieus afgevraagd of het ok was om een kat én een kind met dezelfde naam te hebben. 
(Uiteindelijk is het toch een andere naam geworden, tot grote opluchting van de enkele vriendinnen die ik al stiekem over mijn naam-idee had verteld).


Ik moest onlangs voor de eerste keer blazen bij een WODCA controle. Ik wou dat eigenlijk altijd al wel eens doen - gewoon uit nieuwsgierigheid, en ook omdat ik gerust was dat ik altijd wel safe zou blazen - maar ik had die avond net 1 pintje gedronken (iets wat ik normaal dus niet doe als ik met de auto ben), dus ik begon echt keihard te stressen toen ik die zwaailichten aan het controlepost zag...  en begon daardoor ook nogal te ratelen tegen die vriendelijke agent.
Maar ik ben nu de trotse eigenaar van een BOB-sleutelhanger.


Om mijn dochter in slaap te krijgen, vertel ik 's avonds altijd een verhaaltje bij haar in bed. Maar 9 van de 10 keer val ik per ongeluk zelf in slaap. Ik vertel blijkbaar echt extreem saaie verhalen. Maar gelukkig vindt ze het niet erg dat ik in haar bed in slaap val, en de verhalen werken bij haar ook want ze gaat ook vlot slapen (vroeger was dat anders).
Soms begin ik dan, half slapend, wel rare dingen te vertellen; zo herinner ik me vaag dat ik gisterenavond middenin het verhaal over kaboutertjes begon te vertellen wat ik allemaal wil kopen in de Ikea. Denk dat de dochter toen al wel in slaap gevallen was want ze protesteerde toch niet ;-). Of ze vond het gewoon interessant. 


Ik volg al een jaar of 10 buikdansles en dat maakt het mijn langst volgehouden hobby tot nu toe. 


Als ik op facebook of in mails ofzo een of ander "nieuwtje" zie staan (à la "deel deze foto van dit heel zielig ziek kindje, en dan belooft facebook de medische kosten te betalen" of "deze tijger raakte in een depressie toen haar kleintjes doodgingen, dus nu leggen ze er biggetjes bij met een tijgerkostum aan en nu is ze weer vrolijk"), ga ik dat altijd checken op snopes.com, hoax-slayer.com of iets dergelijks. En dan blijkt er idd vooral onzin in te staan... 


Ik heb veel te brede schouders.


Voila!! Hopelijk hebben jullie weer wat bijgeleerd ;-)

1 opmerking: